Η Κίρκη - Μαγδαληνή Θεοχάρη

Στης Έλβας πέρα      

            το άγριο νησί

ζει η μάγισσα Κίρκη

             η μυθική,

που τους εχθρούς της,

            κι όποιον μισεί,

με μια κουβέντα,

            τους τιμωρεί.

Σ' όποιον γκρινιάζει,

            σ' όποιον μυρίζει,

σ' όποιον φωνάζει

            κι όποιον τσιρίζει.

τ' ωραίο ραβδάκι της

            στριφογυρίζει,

και ξόρκια αλλόκοτα

            τους μουρμουρίζει.

Ο ένας είναι

            πολύ στριμμένος,

ο άλλος πάλι, 

            σπαγκοραμμένος,

ο τρίτος είναι

            πάντα χαμένος,

κι ο τελευταίος

            στραβοχυμένος!

Ένας γκρινιάρης

            την πλησιάζει,

'γουρούνι!' του λέει,

            κι αυτός αλλάζει,

πέφτει στα τέσσερα,

            πολύ τρομάζει,

σαν γουρουνάκι

            τώρα πια μοιάζει.

Αγριοκοιτάζει

            δυο φανφαρόνους

και τους το λέει

            σ' έντονους τόνους

για της αγάπης τους

            όλους τους πόνους

τους μετατρέπει

            κι αυτούς, σε όνους.

           

Η Κιρκη η μάγισσα

            μένει έτσι μόνη,

και τότε πια

            πολύ θυμώνει,

όλα τα ζώα

            γύρω  ζυγώνει,

αλλά κουβέντα

            μ' αυτά δε στρώνει.

Πάει και κοιτάγεται

            μες τον καθρέπτη

μ' αυτό που βλέπει

            τον βγάζει ψεύτη,

η ομορφιά της

            φτηνό πια ξέφτι.

Το ραβδί της τώρα

            πάνω της στρέφει,

την ώρια εικόνα της

            την καταστρέφει,

και στους αγρούς

            τρέχει με κέφι.