O Λύκος που σας υποσχέθηκα, του Γκάρι Μπαρντίν. Για να το δείτε ως το τέλος πηγαίνετε και στο δεύτερο και στο τρίτο.

Ένας ακόμα Λύκος:

Θέλω να γίνω βάτραχος! Μια μεταμόρφωση, που δεν την περιμέναμε...

http://diastixo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=744%3Aagori-vatraxos&catid=55%3Apezografia&Itemid=104

Ο Δικαίος με το δίκιο του - Ειρήνη Λεγάκη

Μες στην πόλη την τρελή

στο παλάτι γλέντι έχει στηθεί

άρχοντες με χρυσά κουτάλια τρώνε

πίνουν πίνουν και μεθάνε.

Κάθε εμπόδιο για καλό!; - Έλενα Λιόγκα

       - Βαλέριεεεε!! Ώρα να γυρίσεις σπίτι! πόση ώρα θα σε φωνάζω, πιάστηκε η γλώσσα μου απ’ τις φωνές. Έλα, τρώμε! Έπιασε ο μπαμπάς νοστιμότατες μυγούλες, δε θα σε ξανά φωνάξω!

Η Κίρκη - Μαγδαληνή Θεοχάρη

Στης Έλβας πέρα      

            το άγριο νησί

ζει η μάγισσα Κίρκη

             η μυθική,

που τους εχθρούς της,

            κι όποιον μισεί,

με μια κουβέντα,

            τους τιμωρεί.

Η θυσία - Μαριέττα Κόντου

Κοίταξα, τ΄αστέρια και τα μέτρησα

ατέλειωτα μου φάνηκαν κι αγάπη μου μικρή

σκέφτηκα, τ’ αδέλφια μου να άφηνα

πουλιά να παραμείνουνε και να σωθώ εγώ.

Το λουλούδι στο ποτάμι - Τζένη Καβούκη

-‘ Νάτην η ‘οπτασία’! μονολόγησε το Αγόρι καθώς είδε την αέρινη φιγούρα της κόρης από την απέναντι μεριά του ποταμού.

Οι δύο ποντικοί, εικόνα του Ντορέ

"Λύκε...!"

Ποντικός και Ποντικός από άλλο βαρέλι

(Μαγδαληνή Θεοχάρη)

Ο ποντικός της εξοχής κι ο ποντικός της πόλης - Αγγελική Τζαβάρα

Σε μια γωνιά αυτού του κόσμου ζούσαν δυο ποντίκια που ήταν δευτεροξάδελφα. Ο ένας ζούσε στην εξοχή, σε ένα βουνίσιο χωριό και ο άλλος ζούσε στην πόλη, στο υπόγειο γκαράζ μιας πολυκατοικίας. Μια μέρα, ο ποντικός της εξοχής που επιθύμησε τον εξάδελφό του, τον προσκάλεσε να περάσουν μαζί μια μέρα στο χωριό.

Ο Μικρούλης και ο Μέγας Ποντικός - Δέσποινα Δρακάκη

Ήταν Μικρούλης ποντικός που ‘χε βιβλιοπωλείο

στη γειτονίτσα, εκεί δα, δίπλα από το σχολείο.

Είχε Μεγάλο αδερφό, μα από άλλο πατέρα,

που από την περηφάνια του, δεν πήγαινε ‘κεί πέρα.

You ‘ve got mail - Ειρήνη Λεγάκη

 «You ‘ve got mail» αναφώνησε το iphone  του Πο και διέκοψε τη μεσημεριανή του σιέστα – ευτυχώς κάποιες παλιές συνήθειες έμεναν ακόμη αναλλοίωτες.

Καλή αντάμωση - Έλενα Λιόγκα

          ήταν δυο διδυμάκια όμορφα γκρι ποντικάκια, γεννηθήκανε μαζί σε μια 

όμορφη αυλή
είχαν φαμελιά μεγάλη, αδερφάκια με καμάρι, που φροντίζαν τα μικρά, να χουν όλα τα καλά

Ο γκρι και ο άσπρος ποντικούλης - Θεώνη Δέδε

 Όταν τους χώρισαν είπαν ότι κάποτε θα ξανασυναντηθούν. Ο ένας αδελφός θα βρει τον άλλο.

Η φάκα - Ισμήνη Θεοδωροπούλου

Ήταν δυο ποντικάκια. Αδέρφια, αχώριστα.

Μεγάλωσαν σ’ένα χωριό εγκαταλελειμμένο απ’τους ανθρώπους, μα πλημμυρισμένο από ποντίκια.

Δυο ποντικοί - Μαγδαληνή Θεοχάρη

Ένας ποντικός παχύς,

ποντικός της εξοχής,

τρώει, πίνει και γυρίζει

και το βράδυ όλο σφυρίζει

τραγουδάει με τη κυρά του

και μαλώνει τα παιδιά του.

Ο πίνακας - Σταματική Κουτσογιαννοπούλου

            Ήταν ένας ζωγράφος διάσημος, του οποίου το ταλέντο είχε   αναγνωριστεί προ του θανάτου του. Μεγάλη τύχη μα και τί βάρος, ειδικά τις μέρες εκείνες, τις μέρες της προετοιμασίας των εκθέσεων.

Η γιαγιά Ραμπελία - Μαριέττα Κόντου

«Αγαπημένε μου Δαμιανέ, η γιαγιά χάθηκε».

Από τότε που η μαμά έμαθε να στέλνει μηνύματα εγώ έχω χάσει την ησυχία μου.