Ο Δικαίος με το δίκιο του - Ειρήνη Λεγάκη

Μες στην πόλη την τρελή

στο παλάτι γλέντι έχει στηθεί

άρχοντες με χρυσά κουτάλια τρώνε

πίνουν πίνουν και μεθάνε.

Ροδοκόκκινο γλυκό κρασί

μες στις φλέβες αφθονεί

τα μάγουλά τους χρωματίζει

το χαμόγελο στα χείλη σχηματίζει.

Οι γυναίκες με χρυσά στ’ αυτιά

μάτια, μύτη, χείλη πλαστικά

ρούχα και μαλλιά στην πένα

μοιάζουν κάπως με λατέρνα.

Σολ Φα Μι Ντο Λα

το τραγούδι ξεκινά

ξεπηδούν οι πρώτες νότες

βαριαναστενάζουνε οι πότες.

Η κοιλιά που όλο γεμίζει

τον χορό δεν εμποδίζει

εν δυο τρία στη σειρά

βήματα σέρνουν χαρωπά.

Η ασυδοσία πια μεγάλη

ο λαός δεν σήκωνε κεφάλι

η εξουσία ως γνωστόν γλυκαίνει

το μέτρο πια κανείς δεν καταλαβαίνει.

Οι ολίγοι τρων’ απ’ την κουτάλα

κλεισμένοι μες στη ροζ τη γυάλα

έξω τα πράγματα ειν’ αλλιώς

ο κόσμος δεν είναι ρόδινος δυστυχώς

Στης πόλης την άλλη άκρη

οι  άνθρωποι δεν είναι χορτάτοι

την τροφή τους στα σκουπίδια αναζητούν

με μισοφαγωμένα μήλα μήπως θα σωθούν;

Καυγάδες στήνονται για ένα κομμάτι ψωμί

θυμίζει τώρα η εποχή αλλοτινή Κατοχή

Άλλοι στα σκουπίδια βρίσκουνε σιδερικά

Αχ! Αυτή είναι τώρα η δουλειά

Νέος γέρος δεν έχει σημασία

το λιθαράκι σου θα βάλεις στη δουλεία.

Κάθε γωνιά αυτοσχέδιο κρεβάτι

αεραγωγός μετρό ή μήπως στο παγκάκι;

Απλά διάλεξε και πάρε

και αυτή τη νύχτα βγάλε.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι

άλλο τίποτα πια δεν μένει

Νισάφι! Πρέπει να βρεθεί μια λύση

πώς θα προχωρήσει η ζήση;

Ένα παιδί με θεϊκή μορφή

στο χέρι ασημένια ράβδο κρατεί

ακούει στο όνομα Δικαίος

άραγε θα μας σώσει ο μοιραίος;

Τη φτώχια αυτή να βλέπει άλλο δεν αντέχει

«Ξυπνήστε! Άλλα πολλά για σας η ζωή έχει.»

Μπροστάρης ο Δικαίος   με την ασημένια ράβδο

κινεί για το παλάτι παρέα με το πλήθος όλο.

Ένα μήνυμα στον κόσμο δίνει

από τούτο απ’έξω κανένας να μη μείνει

«Στο παλάτι των αρχόντων πάτε

τη ζωή σας πίσω πάρτε»

Σ’ όλη αυτή τη διαδρομή

αποκτούν μια βροντερή φωνή

φτάνουν τώρα στο παλάτι

τους φοβήθηκε το μάτι.

Γκρεμίζουν το παλάτι

μένει μόνο στάχτη

τραντάζει όλη η πλάση

η αρχοντιά τα έχει χάσει

Σαν ποντίκια τρέχουν οι άρχοντες να κρυφτούν

στα οργισμένα χέρια αλίμονο τους αν βρεθούν!

Μα το αγόρι με το αίσθημα δικαίου

μαζί κι η ασημένια ράβδος του Δικαίου

μεμιάς τους άρχοντες ξετρυπώνει

σε χοίρους τους μεταμορφώνει!

Μοιράζει ο Δικαίος στο πλήθος τα αγαθά

να ζήσουν όλοι όσο το δυνατόν καλά.

μονάχα τα γουρούνια μένουν δυσαρεστημένα

εκεί στα χαμηλά είναι ακόμη αφημένα.